به احترام غم مادرت بیا مهدی(عج)
به قدر عمر کم مادرت بیا مهدی(عج)
به چادری که شده پرچم عزاداری
به پرچم علم مادرت بیا مهدی(عج)
.
.
.
مهدی(عج) جان بیا...

به گزارش سرویس مقاومت جام نیوز، شاید شما هم یادتان بیاید، چند سال پیش، وقتی یک دختر بی‌حجاب در خیابان می‌دیدید، کلی تعجب می‌کردید و آن روز در خانه فقط حرف از آن بود و حجاب و... چه‌قدر زود آن دوران گذشت و جای ما با آن‌ها عوض شد!

چه‌قدر زود همه چیز را فراموش کردیم، شعارهای دبستانیمان را: «زن در حجاب چون گوهری است در صدف.» شعرهای کتاب‌ها: «ای زن به تو از فاطمه(س) این‌گونه خطاب است، ارزنده‌ترین زینت زن حفظ حجاب است.» نوشته‌های روی دیوارها: «نکند خون شهدا فرش راه ما شود.. و...

گفتم شهید! یعنی اگر شهدا زنده بودند و این چیزها را می‌دیدند، چه می‌کردند؟! مگر در ظاهر، غیر از این بود که برای گرفتن مرزها و پس گرفتن شهرهایمان رفتند، اما آیا واقعاً هدفشان این بود؟

تو ای خواهرم! حجاب تو کوبنده‌تر از خون سرخ من است.

شهید ابوالفضل سنگ‌ تراشان

خواهرم: محجوب باش و باتقوا، که شمایید که دشمن را با چادر سیاهتان و تقوایتان می‌کشید.

حجاب تو سنگر تو است، تو از داخل حجاب، دشمن را می‌بینی و دشمن تو را نمی‌بیند.

سردار شهید رحیم آنجفی

شما خواهرانم و مادرانم: حجاب شما جامعه را از فساد به سوی‏ معنویت و صفا می‏کشاند.

شهید علی رضائیان

خواهرانم!در تربیت فرزندانتان بکوشید و حجاب را رعایت کنید، زهراگونه زندگی کنید.

السلام علیک یا ابا صالح المهدی ادرکنی «عج»

دیگر شده ام دچار وسواس، بیا

بد جور به عصر جمعه حساس، بیا

گفتی به عموی خود ارادت داری

این بار قسم به دست عباس، بیا ...

 چه عجب ...

 همه با سلام آغاز میکنند ولی انگار آغاز آشنایی ما با خداحافظ بوده است

 حتی یک لحظه قبل از رفتنت را در یاد هیچ کس نیست ...

 نمی دانم !!

 نمی دانم وقتی زمان می گذرد سهمم از بی تو بودن بیشتر می شود

 یا به تو نزدیک تر می شوم

 خدا کند به اندازه یک سلام وقت بماند !!!!!

 کاش میشد ببینمت ...

«أفضلُ الاعمال اِنتظارُ الفَرج» بهترين عمل، انتظار آمدن حضرت مهدي عليه السلام است

هر جمعه می گوییم برای ظهورش صلوات - کاش این جمعه بگوییم به یمن حضورش صلوات

کاش از قلبم به قلبش راه داشت،کاش زهرا(س)هم زیارتگاه داشت 

20 عمل توصیه شده برای خشنودی امام زمان علیه السلام 

1 – کمک و صدقه به محرومین به نیت سلامتی و دور کردن غم واندوه از حضرت

2 – نماز اول وقت باعث خوشحالی حضرت میشود و بهتر از آن این که ثواب

آن را به خود ایشان تقدیم کنید

3 – صلوات فرستادن زیباترین هدیه است به همراه عجل فرجهم

مثلا روزی 100 مرتبه

4 --  تلاوت قرآن به خصوص سوره های یس ؛ نباء ؛ عصر ؛ واقعه و ملک بعد

از نمازو تقدیم به اموات شیعیان حضرت که وارثی ندارند .

5 – به نیابت از حضرت  به حج و زیارت ائمه اطهار ( علیهم السلام )

بروید و یا دیگران را به زیارت بفرستید

6 --  به والدین خود خدمت کنید مطمئن باشید قلب حضرت را خشنود کرده اید

7 – در فراق جدائی حضرت دعای ندبه ( صبح جمعه ) و دعای غیبت حضرت

( اللهم عرفنی نفسک ... ) را بعد از نماز عصر روز جمعه  بخوانید

8 –  عمل به تاکید خود حضرت به مومنین در خواندن نماز شب ؛ زیارت عاشورا

و زیارت جامعه کبیره

9 – خواندن نماز امام زمان علیه السلام در هر زمان و مکان

( جهت نحوه خواندن به مفاتیح مراجعه شود )

10 – احترام و خدمت به سادات و دوستان حضرت به نیت خشنودی حضرت

11 – بعد از هر نماز برای فرج حضرت بسیار دعا کنید حتی با گفتن دعای

اللهم عجل لولیک الفرج

12 – اشاعه فرهنگ شناخت حضرت بین دوستان با بیان فضائل آقا هر کس بر

اساس توانایی خود

( برگزاری مراسم اهل بیت علیهم السلام ؛ مداحی ؛ نوشتن کتاب ؛ شعر و ...... )

13 – اگر حاجتی دارید خالصانه با حضور قلب زیارت آل یاسین و نماز استغاثه

به حضرت را بخوانید بهترین وقت سفارش شده وقت سحر روز جمعه

( جهت نحوه خواندن به مفاتیح مراجعه شود )

14 – همواره یاد و انتظار ظهور آن بزرگوار را با دعا در خود تقویت و از پروردگار

توفیق معرفت بیشتر به حضرت را درخواست کنید

15 – گریستن و گریاندن در فراق آن امام همام به خصوص مظلومیت جدش

حضرت سیدالشهدا علیه السلام و عمه بزرگوارشان حضرت زینب سلام الله علیها

16 – خواندن دعای عهد و پیمان بستن با حضرت

17 – همواره دشمنان حضرت و جد مظلومشان را لعن و نفرین کنید

18 – دوری از گناهان که هر چه از آنها دور شوید به حضرت نزدیک تر میشوید

19 – خواندن دعای توسل و شفیع قرار دادن ایشان نزد خداوند و همچنین

خواندن دعای غریق ( مثلا در قنوت )

20 – از فقرا ؛ بیماران و خانواده های بی پناه غافل نشوید ؛ با آنها نشست و برخاست

کنید و تا حد توان مشکلاتشان را حل نمائید .

....................

منبع: فصل انتظار 

در تقویم انتظار ، همه فصلها از عطر بهارى مهدى ( عج) متبرك است .

نوروز منتظران روزى است كه از شب نیمه شعبان آغاز مى شود .

انتظار، فاصله اى است میان دو جمعه: جمعه ولادت و جمعه ظهور .

بهار، همه طراوتش را مدیون یك گل است: گل زیباى نرگس .

اگر سختى زمستان غیبت نبود، شوق آمدن بهار عدالت معنا نداشت .

خانه تكانى ، رسم قدیمى همه منتظران بهار است . بهار مهدى ( عج) از راه مى رسد، خانه تكانى دل ها را فراموش نكنیم .

بهترین هدیه اى كه مى توان براى گلدان شكسته قلب منتظران خرید ، یك شاخه گل نرگس است .

جمعه ها كافى نیست ، هر روز سهمى را به امام زمان ( عج) اختصاص بدهیم .

منتظران واقعى به اشك و آه و دعا اكتفا نمى كنند .                      

نیمه هاى شعبان مى آیند و مى روند ، حیف است اگر فقط با نقل و مشكلات و شیرینى برگزارش كنیم .

كم لطفى مهمان است بر سر سفره بنشیند و صاحبخانه را نشناسد ، حتى اگر او را نبیند .

امام زمان ( عج) بیشتر از آن به گردن شیعه حق دارند كه فقط نیمه هاى شعبان به یادشان بیفتیم .

اگر خورشید از چشم ما پنهان مانده است، تقصیر ابرها نیست، چشمان ما باران نخورده است .

حتى اگر امام از چشم ما غایب باشد ، باز هم ما از چشم او غایب نیستیم .

اى كاش روزهاى « غفلات » ما از شبهاى « غیبت » او طولانى تر نبود .

مبادا فقط وقتى همه درها به رویمان بسته شد، در خانه امام زمان ( عج) را بزنیم .

مكه با همه« صفا » یى كه دارد، بى گل روى مهدى ( عج) بى « صفا » است .

هر دستى در آرزوى بوسیدن حجرالاسود است، حجرالاسود در آرزوى بوسیدن دست مهدى ( عج) است .

منتظرتر از امام زمان ( عج) سراغ داریم ؟ هزار و اندی سال در انتظار!

دلنشین ترین اشعار در دیوان انتظار، سروده د لسپرده ترین شاعران است، آنها كه دل به حضرت مهدى ( عج) سپرده اند .

نماز هیچ مامومى بى امام اقامه نمى شود ، ما چند ركعت را به امام خویش اقتدا كرده ایم ؟

دیر و زودش مصلحت است، اما هیچ عریضه اى بى جواب نمى ماند .

اما انسان آنچه را كه باید ، از عرش ستانده است. كه انسان خواستنى ترین گلهاى بهشتى را با عمیق ترین نیاز دلش چیده است و زمین بارها و بارها در گلبارانى بهشت و بهشتیان مطهر شده است. و چنین است كه خورشید زمین ، در زمین مى خرامد و هواى زمین را ، ذرات زمین را ، منور مى كند. و زمینیان ، شگفتا كه سالهاى دیر و دور را در این نورانى ترین لحظه هاى رب العرش زیسته اند و باز چشم به آسمان دارند . اما...

اما آسمان بار امانتهاى خود را بر دوش احسن الخالقین نهاده و سبك شده است ، آنسان سبك كه پرنده در پروازش .

همه تقدیس خداوندى بر خاك نازل شده است. پیامبران همه از عرش بر زمین گام نهاده اند. مشتى خاك را مگر خدا برنگرفت و بر وى ندمید؟ بر دمید تا خاك ، انسان شد. و مگر مشتى خاك و گل انسان را نگذاشتند كه سالهاى سال، در انتظار در تابش خورشید بماند؟ ... بماند ... بماند...

شاید از همان است كه انتظار شیوه انسان شده است؛ خیره شدن به ابعاد كهكشانها، تا آن انفجار بزرگ آغاز شود و نور عظیم پدید آید ... اما...

اما نور عظیم این بار نه از مشرق آسمان كه از مشرق زمین پدیدار خواهد شد... زمینى كه خدایش ، مهبط احسن الخالقین اش خواست. كه بهشت گنجایش حجم این انتظار را نداشت، كه آسمان توان بركشیدن بار انتظار را نداشت، كه سینه انسان را گشوده بودند تا انتظارش بیاموزند. و اگر زمین ، روزى مطلع خورشید خواهد بود، هم از آن روست كه انسان به جستجوى خود برآید و بداندكه باید... باید در همین نزدیكى ها باشد. اگر خدا از رگ گردن به او نزدیكتر است ، امام( ع) در منظر دو نگاهش است. اگر سر فرود آرد از خیرگى ، و خویش را در صیقل زمین بنگرد. امام( ع) همین نزدیكى هاست.

وقتى كه عود بسوزانى تا سرایت معطر شود، وقتى كه قرآن بخوانى تا روحت مطهر شود... چون نسیمى بر خانه ات مى گذرد و درصمیم خلوت ملكوتى ات انباز مى شود.   

واى اگر بدانیم ... اگر بدانیم كه غفلت ، گوش هوش ما را كر كرده است ! اگر بدانیم كه كور شده ایم از بس كه بر پرتوهاى كاذب امید بسته ایم . اگر بدانیم و بخواهیم . امام( ع) مى آید، از همین روبروى ما، از همین در، از همان سمتى كه باران مى چكد و نسیم مى وزد وگل عطر مى افشاند. از همان گلدست هاى كه الله اكبر مى شكفد ، ما را نگاه مى كند، انگار ... انگار همین حالاست كه سینه فشرده شود و دیگر جایى براى قلب متورم و ملتهب انسان باقى نماند.

باشد... یا الله بگوییم و قلبهایمان را در مشتهایمان بگیریم، رو به آن سمت ره بپوییم . نترسیم از سمومى كه بر ما خواهند وزید.

نترسیم از تردد ماهوار ههایى كه راه را بر نگاه حسرتمان مى بندند. نترسیم از امواجى كه بر تارهاى شعورمان رله مى شوند... اوج بگیریم. از فراز گردنه ملكوت ، زمین را تماشا كنیم . اگر آن نقطه سبز، سبزترین سبز را دیدیم و هوایش را حس كردیم و در حافظه مان نفس كشیدیم ، بدانیم كه پیدا كرده ایم آن یعسوب المتقین و عزالموحدین را .

السلام علیك یا سبیل الله السلام علیك یا نورالله الذى لایطفى میثاقى لدیك اذ انت نظام الدین و خداوند با ظهور آخرین خلیفه خود بر زمین، آزمون آخرین بشر را آغاز خواهد كرد.

یا رب العالمین و اظهر كلمتك التامة و مغیبك فى ارضك باید كه رجعتى به قلبهامان بكنیم . از سلامتشان بپرسیم. ست بكشیم و جنس قلبهایمان را بدانیم. كه خداوند ما را با قلبهایمان به امتحان مى كشد. اگر قلبهامان را سكه هاى قلب ، نستانده باشند، اگر هنوز در شبانگاهان آدینه روز ، از پس انتظارى ، انگار كه ابدى ، اندوهى چنگ بر جانمان مى اندازد و هراس مرگ قبل از ظهور ، روحمان را مى افسرد...

مولاى فان ادركنى الموت قبل ظهورك فانى اتوسل بك وبابائك الطاهرین الى الله تعالى.

و چه گواراست انتظارى از این سان در ركاب ولى فقیه زمان، و چه زیباست...

نمی دانم چه خطابت کنم؟ بهار، حضور، وعده عشق، پایان انتظار، قائم زمان یا اصلاً خود خودِ عشق؛ پس سلام، سلامی با یک دنیا انتظار و نیاز، یک بغل احساس پاک با تو بودن. سلام بر تو ای عشق جاودان، سلام بر تو که هم امامی و هم تمامی. امام عشق ما و تمام عشق ما. پاک و ساده بگویم: در انتظارم. در انتظار حضورت، ورودت و عبورت.می دانم؛ می دانم که تو اینجایی؛ تو غایب از نظر و حاضر در دلی.

تو، همیشه، همه جا و در همه حال در کنار من در جایی که عشق را می سازد و می نگارد، جایی که فقط و فقط در یچه عشق توست؛ حضور داری.تو در قلب منی و عشق تو در رگهایم جریان دارد و تنها نیاز دیدار توست که هر لحظه مرا می سوزاند. هر لحظه، هر روز، عشق تو، سیل اشک را به قصد شکست سدّ چشمانم، در آرزو و نیاز دیدار تو جاری می سازد، هر روز که می گذرد بیشتر و بیشتر احساس می کنم که انتظارت را می کشم.

انتظاری به همراه یک دنیا دلواپسی و نیاز.با خود می گویم اگر تو بیایی، اگر تو با یک لشکر از عشق بیایی و من نباشم چه؟ اگر من باشم؛ ولی مرا از عاشقان خود نخوانی چه؟ اگر در رکاب تو گام بر ندارم، چه؟ آه، نه، می دانم، می دانم که در انتظار تو بودن و در رکاب عشق تو بودن، شایسته هر کسی نیست. در سایه تو بودن پروانه شدن می خواهد.

می دانم که حتی دلواپس تو بودن هم لیاقت می خواهد؛ ولی می دانم که اگر تو بخواهی می شود. اگر تو بخواهی یک دنیا قیام خواهد کرد. یک دنیا در رکابت خواهد آمد. بیا و مرا هم در خیل سپاه عاشقان خود در گوشه ای جا بده.
مرا که یک عمر است دلواپس حضورت بوده ام، دلواپس و لبریز از هیجان لحظه ای که تو می آیی. توئی که پاسخ نیاز نیازمندانی هستی.تو می آیی و دنیا را با عشق و حضورت سبز و نورانی می سازی.می دانم که تو در دل تک تک عاشقان پرچم سبزت حضور داری. تو دعای سبز و عاشقانه نیمه شب آنها را می شنوی؛ تو گریه و نیازهایشان را می بینی. تو می دانی که یک دنیا چشم نیازمند سالهاست چشم انتظارت است؛ می دانی که دستانی هستند که روزها و شب ها، رو به آسمان، پاک و صادقانه تو را طلب می کنند و قلبهایی هستند که زیر بار ظلم و ستم به امید و پشتوانه حضور تو زنده اند و می تپند.می دانی که شبی سیاه، غربتی تیره را بر پاکی وجود تک تک عاشقانت چیره ساخته.می دانی که چنگالهای قفس استکبار، سالهاست قناری عشقمان را در هجوم سرد بی تو بودن زندانی کرده. تو حاضر و ناظری و ما همه در انتظار روزی هستیم که تو بیایی و ما در رکاب تو، بر غربت تلخ شب حمله ور شویم. تا سایه سرد و تیره دشمن را - که سالهاست از پس و پیش، گوشه و کنار، هر لحظه و هر جا که توانسته بر سر ما افتاده - با آفتاب وجودت بسوزانی.

وقتی تو بیایی دیگر غم جرأت گریه هم ندارد؛ شب و روز یکی می شود و دنیا یکسره در قیام قیامت فرو می رود. وقتی تو بیایی تمام شکوفه های یاس گل می کند. دیگر هیچ پنجره ای رو به آفتاب بسته نیست. پیچکها سر به فلک می کشند و آیینه ای که سالهاست غبار نیاز را بر چهره دارد، صادق و شفاف می شود. آن روز اگر من نباشم عشق هست آن روز دیگر غروبی وجود ندارد که دل ما نیازمندان کویت در تپش فروکش کردن آفتاب بگیرد و مجبور باشیم در انتظار طلوعی دیگر، یک شب طولانی و تیره را تحمل کنیم.

انتظار بی رحمانه شقایقها را پر پر می کند و ثانیه ها را می کشد و من در این میان منتظرم. منتظر انتهای نامتناهی تنهائی هایم. من منتظر حضور آبی آسمانم، و منتظر باران، باران رحمت تو. بیا و ببین که چگونه چشمان من و دستان پنجره و سبزی پیچک سالهاست در انتظار تو، در هم گره خورده ایم. ببین که سرخی افق، دیگر سیاه شده و تو هنوز هم نیامده ای.
بیا و ببین که من مانده ام و یک دنیا حرف و احساس و تا تو نیایی من و پنجره و پیچک در انتظاریم؛ انتظار شیرین با تو بودن!

به نام حضرت دوست، که هر دلی در هوای اوست. او که آفرینش مان را با آدم آغازید و هدایتمان را خود بر عهده گرفت. چون از فراقش نالیدیم، به سوی خود فراخواندمان و چون از ظلم شکوه بردیم، به مهدی بشارتمان داد.و سلام بر مهدی و مشتاقان روی مهدی و عاشقان کوی مهدی.

مولای من!
خورشید پیش از تاریکی زمین نور فشانده بود و آب قبل از تشنگی من در زلالی خود غنوده بود. و تو بودی، پیش از آنکه من به جستجویت برآیم. این نیاز من نبود که تو را آفرید، بلکه این وجود تو بود که من فراق را حس کردم.

مولای من! پای من گرچه در بند زمین، اما دلم در هوای توست.

مولای من!
از ورای زمان و مکان تو را می جویم. هرچند که تو با منی مانند حضور نور، هوا و آب; اما خوشا روزی که هلال رخسار حضور تو بدر کامل گردد.زمین اگرچه گرد خورشید می چرخد اما روح آن در جستجوی مداری است که گرد تو می گردد. و زمان هرچند دیری است که از مبدا خود پای به راه نهاده، اما همچنان منتظر روزی است که تو از افق نمایان گردی. و انسان هرچند خسته، اما مشتاق و بی تاب تو است.

مولای من! امتهای پیامبران الهی چون رمه هایی بی چوپان در چنگال گرگها گرفتار آمده اند، و دیوان خون آشام در لباس چوپان بر چهره آنان چنگ می سایند و به غارت آنان مشغولند.

مولای من!
هر مظلومی که در زیر چکمه ستمکاری جان می سپارد نام تو بر لب دارد و تنها تویی که فریاد رسی و بس.

مولای من! نه تنها در زمین که در بهشت نیز بی هدایت تو اسیر شیطان گشتم. از همان روز که عطش کمال در فطرتم نهادند، دریافتم که پای عقل در این وادی پر خار، عاجز از هدایت من است.و امروز، که من تنها با تکیه بر عقل خود به فرمانروایی زمین برخاسته ام از هر زمان ناتوان ترم.امروز که رخسار زمین از هر زمان آراسته تر است، قلب زمین تیره تر و به خون نشسته تر از همیشه است.امروز که همه مدعیان رهبری زمین از آزادی دم می زنند، من از همیشه در بندترم. و امروز که مدافعان حقوق من بی شمارند، من محروم تر از هر زمانم.امروز که تمامی اندیشه های بشری به بار نشسته است، رنج فقدان اندیشه مبتنی بر قرآن که تو تجسم آن هستی از هر زمان جانکاه تر است.

مولای من! نخستین لحظه ای را که نام مبارک تو از سر نیاز و عشق بر زبانم نشست، به یاد نمی آورم; اما قدیمی ترین آن به زمان قابیل برمی گردد، و به لحظه ای که آهنگ قتل مرا در سر پروراند.من دردمندانه از دست نیالودن به خون برادر سخن گفتم و دادخواهی را به تو وا نهادم. من در زمان جاری بودم، و تو در بستر فکر من ماوا داشتی. هرجا حق و عدالت در معرض تجاوز و ستم قرار گرفت، من ردای مقاومت بر تن نموده و بر پیشانی بند اندیشه ام «یا مهدی » را حک می کردم.
ای ناب ترین اندیشه راهنمای من به سوی کمال،ای رهاننده من از بندهای اسارت زمان،ای مدافع راستین تمامی حقوق من و ای فریاد رس مظلومان بر خون نشسته،من در اندیشه توام.

به نام حضرت دوست، که هر دلی در هوای اوست. او که آفرینش مان را با آدم آغازید و هدایتمان را خود بر عهده گرفت. چون از فراقش نالیدیم، به سوی خود فراخواندمان و چون از ظلم شکوه بردیم، به مهدی بشارتمان داد.و سلام بر مهدی و مشتاقان روی مهدی و عاشقان کوی مهدی.

مولای من! 
خورشید پیش از تاریکی زمین نور فشانده بود و آب قبل از تشنگی من در زلالی خود غنوده بود. و تو بودی، پیش از آنکه من به جستجویت برآیم. این نیاز من نبود که تو را آفرید، بلکه این وجود تو بود که من فراق را حس کردم.

مولای من! پای من گرچه در بند زمین، اما دلم در هوای توست.

مولای من! 
از ورای زمان و مکان تو را می جویم. هرچند که تو با منی مانند حضور نور، هوا و آب; اما خوشا روزی که هلال رخسار حضور تو بدر کامل گردد.زمین اگرچه گرد خورشید می چرخد اما روح آن در جستجوی مداری است که گرد تو می گردد. و زمان هرچند دیری است که از مبدا خود پای به راه نهاده، اما همچنان منتظر روزی است که تو از افق نمایان گردی. و انسان هرچند خسته، اما مشتاق و بی تاب تو است.

مولای من! امتهای پیامبران الهی چون رمه هایی بی چوپان در چنگال گرگها گرفتار آمده اند، و دیوان خون آشام در لباس چوپان بر چهره آنان چنگ می سایند و به غارت آنان مشغولند.

مولای من! 
هر مظلومی که در زیر چکمه ستمکاری جان می سپارد نام تو بر لب دارد و تنها تویی که فریاد رسی و بس.

مولای من! نه تنها در زمین که در بهشت نیز بی هدایت تو اسیر شیطان گشتم. از همان روز که عطش کمال در فطرتم نهادند، دریافتم که پای عقل در این وادی پر خار، عاجز از هدایت من است.و امروز، که من تنها با تکیه بر عقل خود به فرمانروایی زمین برخاسته ام از هر زمان ناتوان ترم.امروز که رخسار زمین از هر زمان آراسته تر است، قلب زمین تیره تر و به خون نشسته تر از همیشه است.امروز که همه مدعیان رهبری زمین از آزادی دم می زنند، من از همیشه در بندترم. و امروز که مدافعان حقوق من بی شمارند، من محروم تر از هر زمانم.امروز که تمامی اندیشه های بشری به بار نشسته است، رنج فقدان اندیشه مبتنی بر قرآن که تو تجسم آن هستی از هر زمان جانکاه تر است.

مولای من! نخستین لحظه ای را که نام مبارک تو از سر نیاز و عشق بر زبانم نشست، به یاد نمی آورم; اما قدیمی ترین آن به زمان قابیل برمی گردد، و به لحظه ای که آهنگ قتل مرا در سر پروراند.من دردمندانه از دست نیالودن به خون برادر سخن گفتم و دادخواهی را به تو وا نهادم. من در زمان جاری بودم، و تو در بستر فکر من ماوا داشتی. هرجا حق و عدالت در معرض تجاوز و ستم قرار گرفت، من ردای مقاومت بر تن نموده و بر پیشانی بند اندیشه ام «یا مهدی » را حک می کردم. 
ای ناب ترین اندیشه راهنمای من به سوی کمال،ای رهاننده من از بندهای اسارت زمان،ای مدافع راستین تمامی حقوق من و ای فریاد رس مظلومان بر خون نشسته،من در اندیشه توام.

اللهم ارنی الطلعة الرشیدة والغرة الحمیدة